Anksioznost kod korisnika doma za stara lica nije retka pojava, ali je kvalifikovano osoblje doma obučeno da pruži najbolju pomoć u prevazilaženju ovog stanja.
„Anksioznost predstavlja poremećaj koji prati konstantni osećaj straha i strepnje bez bilo kakvog razloga, kao i iščekivanja da će se nešto loše dogoditi.“ Ovako glasi definicija anksioznosti.
Bez obzira na starosnu pripadnost, većina ljudi je u nekom trenutku iskusila ovaj ili sličan osećaj. Najčešće je to reakcija na određenu ili niz stresnih situacija. Međutim, ukoliko sa rešavanjem problema i prolaskom stresnih okolnosti, osećanja straha, strepnje i neizvesnosti ne prođu, u tom slučaju se radi o anksioznosti. Takvo stanje zahteva adekvatnu i stručnu pomoć.
Anksioznost se javlja i kod dece i kod odraslih, kao i kod osoba poznih godina. Ne zna se tačno kako i zašto anksioznost nastaje. Smatra se da je uzrok njenog nastanka kombinacija uticaja okoline, genetskih predispozicija i određenih biohemijskih procesa koji se odvijaju u mozgu. Anksioznost se može prenositi s generacije na generaciju, a može biti i jedan od uzroka koji dovode do drugih oboljenja, poput demencije i Alchajmerove bolesti.
Okidači za pojavu anksioznosti su brojni, ali se uglavnom vezuju za stres i traumu, koji mogu biti uzrokovani brojnim životnim dešavanjima. Kod starih osoba okidači su najčešće: smrt bračnog partnera, smrt bliskih prijatelja i članova porodice, suočavanje sa ozbiljnim zdravstvenim problemima, gubitak samostalnosti i pokretljivosti, smanjenje fizičkih i društvenih aktivnosti... Naravno, i napuštanje sopstvenog i prelazak u starački dom, mogu biti uzrok anksioznosti kod starijih osoba.
Pomoć anksioznim osobama u staračkom domu
Pomoć anksioznim osobama u staračkom domu na visokom je nivou.
S obzirom da licencirani domovi za stara lica pružaju kontinuiran nadzor medicinskih stručnjaka, simptomi aknsioznosti kod korisnika dome se brzo otkrivaju. Tada se pristupa njihovom otklanjanju i lečenju, za koje je stručno osoblje staračkog doma edukovano i kvalifikovano.
Lečenje anksioznosti generalno, pa tako i kod osoba pozne životne dobi, podrazumeva kombinaciju primene medikamenata i indivudualnog psihijatrisjkog tretmana. Značajna je i uloga socijalnog radnika, koji kroz razgovore i praćenje stanja pacijenta, doprinosu njegovom bržem oporavku i prevazilaženju anksioznog stanja.
